«شکی نیست که بیچاره بودیم و در شرایط قرنطین کرونا سخت بیچاره تر شدیم»

نویسنده: محمد اسمعیل آژیر

اینجا بلندای قریه تاواخ یکی ازولسوالی های ولایت پنجشیراست ،ازاینجا نمای قریه تاواخ و قریه های همجوار آن بسیار زیبا، جالب و دیدنی است. درین جان مقابل ما درب خانه ملنگ یکی از باشنده‌های این قریه است، درب چوبی، تیپیک محقر ومحلی است. پرسیدیم، گفتند که ملنگ دارای معلولیت از ناحیه پاها است. پاهایش را در اثرانفجار ماین کنارجاده ازدست داده مشکلات اقتصادی سخت گریبان گیرش است و مخصوصاً شرایط بحرانی و قرنطین شیوع ویروس کرونا به مشکلات اقتصادیش بیش ازپیش افزوده است.

علاقه گرفتیم تا ملنگ را ازنزدیک ببینیم. زنجیردرب خانه اش را زدیم پسرکوچکش درب خانه را بازنمود. آنسوترملنگ را دیدیم با دواعصای زیرقول اش استاده، خوش وخندان به نظر میرسید. چشمش به ما خورد ما را به خانه دعوت نمود. همینکه داخل خانه شدیم اطفال قد و نیم قدش درحالیکه غرق و سرشار در خوشی وشادی بودند، مواد غذایی رابه داخل خانه انتقال میدادند. اصلاً اعتنای به ما نکردند، این ملنگ بود که ازما پذیرای میکرد. گفتیم نام خدا چوچه ها بسیارخوش استند!؟ ملنگ باتائید، گفت:«چرا خوش نباشن! امروز برشان عید اس!»

باخنده گفتم ملنگ جان نفامیدم گفتی عید است؟ ملنگ درحالیکه قهقه میخندید گفت «بلی بلی، امروز ازطریق دسترخوان ملی ای مواد غذایی ره به ما دادند.»

من بیشترعلاقه گرفتم ازملنگ توضیح خواستم. ملنگ درحالیکه اطفالش را درانتقال مواد غذایی کمک میکرد گفت:

“

به ملنگ گفتم فامیدم سرم خلاص شد.

خلاصه با ملاقات مختصری که باملنگ داشتیم، ما ضمن ابراز سپاس وستایش ازهمنوایی به موقع برنامه میثاق شهروندی، باخوشی زایدالوصف باملنگ خداحافظی کردیم و به راه خود ادامه دادیم.

گفتنیست که حکومت افغانستان برنامۀ دسترخوان ملی را به هدف مبارزه با عواقب منفی ناشی از ویروس کرونا بالای زندگی مردم فقیر در شهرها و دهات افغانستان طرح نموده است. این برنامه قرار است حدود ۹۰ درصد افغان های مستحق را تحت پوشش قرار دهد که از سوی وزارت احیا و انکشاف دهات، اداره مستقل ارگان‌های محل و شاروالی کابل تهسیل و تطبیق می گردد.

×